از درد و دل های یک مدیرشبکه اجتماعی

در این چند روز که نبودی! اصلا بد نگذشت! آدمی شده بودم برای خودم!
نمی دانی چه کیفی دارد مثل آدم زندگی کردن! مثل آدم آمدن و رفتن! مثل آدم خوردن و خوابیدن! تا تو هستی، من نه خواب خوش دارم، نه خوراک درست و درمان! غذایی که پای تو کوفت می کنم و خوابی که با کابوس تو می گذرد... ای کاش همیشه نباشی ای شبکه ...